Geschiedenis: Carlisle Cullen was de zoon van een Anglicaanse priester en werd geboren in de jaren 1640 in Londen, gedurende een periode van veel religieuze opschudding. Zijn vader en andere priesters joegen op heksen, weerwolven en vampiers en beschuldigden ook vaak onschuldige mensen ervan dit te zijn. Toen zijn vader ouder werd, nam Carlisle zijn werk over. Op een nacht werd hij aangevallen door een vampier, die hem voor dood op straat achterliet. Hoewel hij zwaargewond was, besloot Carlisle niet meer terug naar huis te gaan, omdat hij wist dat de maatschappij hem nooit zou accepteren en zijn vader hem hoogstwaarschijnlijk zou doden. Hij verborg zich drie dagen onder een berg rottende aardappelen en onderging de pijnlijke transformatie tot vampier helemaal in zijn eentje.

Hij vond het vreselijk wat hij was geworden en probeerde ontelbare keren zelfmoord te plegen, wat telkens mislukte door zijn kracht. Ook zwom hij naar Frankrijk in de hoop te verdrinken. Hij was bang dat hij zijn dorst naar bloed op een dag niet meer zou kunnen beheersen, en dat hij dan onschuldige mensen zou doden. Dit wilde hij niet, dus hij vastte. Carlisle werd hierdoor echter steeds zwakker: op een nacht kon hij zichzelf niet meer bedwingen, er kwam een groep herten langs zijn schuilplaats en zonder na te denken viel hij aan. Zo ontdekte hij dat er een alternatief was en dat hij zich niet hoefde te voeden met mensenbloed. Daarna besloot hij zichzelf te leren zijn dorst naar mensenbloed te beheersen en een dokter te worden.

Hij leefde korte tijd bij de Volturi, een vampierengroep in Italië, die hem wou overtuigen om weer mensen bloed te drinken. Uiteindelijk vertrok hij naar Amerika, waar hij aan het werk ging als dokter. Omdat hij tot dan toe de enige vampier was die principieel weigerde mensenbloed te drinken, voelde hij zich erg eenzaam.

In 1918, tijdens de Spaanse griep-epidemie was hij één van de artsen die de zieken behandelde. Een vrouw die in het ziekenhuis lag en nog maar een paar dagen te leven had, smeekte hem haar stervende zoon Edward te redden. Carlisle was erg eenzaam, maar worstelde toch met zijn geweten: kon hij dit wel doen? Toen de vrouw stierf, en Carlisle besefte dat er voor Edward ook geen kans meer was, besloot hij het toch te doen. Hij beet Edward, die in een vampier veranderde en bij Carlisle bleef.

In 1921 verhuisden ze naar Wisconsin. Hier vond Carlisle Esme, die zelfmoord had geprobeerd te plegen na de dood van haar zoontje. Carlisle redde de stervende vrouw door haar tot vampier te maken. Hij werd verliefd op haar en trouwde later met haar. Zo ontstond het 'gezin': met Carlisle en Esme als vader en moeder, en Edward als hun eerste adoptiezoon. Ze leefden als 'vegetariërs': allen voedden zich alleen met het bloed van dieren.

Enkele jaren later vond Carlisle Rosalie, een jonge vrouw die verkracht was door haar dronken verloofde en zijn vrienden, die haar voor dood hadden achtergelaten. Hij nam het stervende meisje mee en veranderde haar in een vampier. Zo kwam zij ook bij het gezin.

Emmett was de volgende. Rosalie vond hem toen ze op jacht was naar dieren om zich te voeden. Hij was aangevallen door een beer en op sterven na dood. Rosalie durfde hem zelf echter niet in een vampier te veranderen, omdat ze bang was dat ze niet op tijd zou kunnen stoppen en hem zou doden. Daarom nam ze hem mee naar Carlisle, die inmiddels na 300 jaar ervaring zijn dorst naar bloed had leren bedwingen, en niet meer warm of koud werd van menselijk bloed.

Nadat Emmett bij het inmiddels vijf leden tellende gezin was gekomen, verhuisden ze naar Hoquiam in de staat Washington. De Quileute indianenstam was aanvankelijk niet blij met de komst van de vampieren, maar toen ze merkten dat Carlisle en zijn gezin vredelievend waren en zich niet met mensen voedden, boden ze hen een wapenstilstand aan: de Quileutes zouden hen met rust laten zolang zij geen mensen aanvielen en zich niet lieten zien op het land van de Quileutes. De Cullens gingen akkoord en leefden relatief vredig, tot zij weer verder moesten trekken. Tussen het eerste en het tweede verblijf van de Cullens in Forks kwamen Alice en Jasper bij het gezin. Zij hadden Carlisle op eigen houtje gevonden, nadat Alice in één van haar visioenen had gezien dat ze daar naar toe moesten gaan.